Jedynie z początku. Energia potencjalna sprężystości to zdolność pewnej, odkształconej formy, do wykonania pewnej pracy fizycznej. W prostych słowach: sprężyny. Tu warto pomyśleć, jak często spotykamy na swojej drodze sprężyny w wielu postaciach i w przeróżnych zastosowaniach, nieraz całkiem niedostrzegalne, schowane przed spojrzeniem niewtajemniczonego.
Najprostszym przykładem sprężyny jest taki, który od razu nasuwa się na myśl: helisoidalny zwój drutu, który reaguje siłą po jego ściśnięciu. Tego typu sprężyny odnajdziemy w przeróżnych zastosowaniach, począwszy od zwykłych długopisów, przez resory samochodów, do amortyzatorów cięższych urządzeń, jak na przykład pociągi. Ta pozornie dość prosta część to po prostu zrolowany drut czy też pręt o różnych grubościach. Produkcja (zobacz płaszcze grzewcze) tego typu sprężyn w Europie i poza nim jest szczególnie powszechna przez wzgląd na różne zastosowania.
Następnym powszechnym typem sprężyny jest sprężyna taśmowa. Nie jest na tyle powszechna, ale wszyscy, którzy posiadają w domu pewne starszego rodzaju urządzenia nakręcane korbką, mechaniczne zegarki na rękę czy zegary wahadłowe, może uświadomią sobie, jak często takiego rodzaju sprężysty element stanowił zasilanie bardzo powszechnych mechanizmów – także zegarów na wieżach kościelnych i ratuszowych w wielu miastach. Chociaż zegarmistrzowskie sprężyny takich mikroskopijnych i takich olbrzymich rozmiarów to stosunkowo specjalistyczne wyroby, tego typu sprężyny dotąd są obecne w wielu zastosowaniach technologicznych i produkowane w naszych krajach.
Poza wspomnianymi paroma, nasuwającymi się jako pierwsze, przykładami, firmy wytwarzające części sprężyste oferują pełną liczbę innych wyrobów: sprężyny do ściskania, do skręcania, taśmowe, a także tak trywialne części jak kółeczka do kluczy… A całość bazuje właśnie na podstawowej zasadzie energii potencjalnej sprężystości.